Aldus de naam van een populaire dagelijkse talkshow. Het maakt niet uit wat er gebeurt, alles - al het andere - gaat (desondanks) gewoon door. Daarmee word je het hardst geconfronteerd, als er iemand die je het meest dierbaar is - plotseling - overlijdt, zoals in ons geval ons zoontje Joshua. Verdoofd door de klap weet je niet wat je overkomen is. Het lijkt alsof je in een sneeuwbol zit en naar buiten kijkt; alles komt vanaf een afstandje door. Hoe kan het dat alles gewoon doorgaat, terwijl ons leven stil staat? De zon schijnt nog steeds, de vogels fluiten gewoon door, kinderen spelen op straat en auto's rijden heen en weer. Je hebt de neiging jezelf terug te trekken; de mensen om je heen schijnen niet in staat te zijn je te troosten. Hoe moet je terug naar het 'gewone' leven, als dat voorgoed veranderd is? Daarover gaat 'The Sun Still Shines', featuring the famous E-bow String Ensemble (met name in het refrein). De zangpartij is niet perfect, maar is in één take genomen, zonder editing. Ik heb het zo laten staan, omdat ik de flaws vind bijdragen aan betekenis van de tekst en aan de dramatiek van de performance.
