Het licht

Mijn Tribute to Joshua bestaat naast zelfgeschreven liedjes ook uit covers die in deze context betekenisvol zijn. Binnen die covers ben ik een serie gestart van liederen die we in de uitvaart van Joshua lieten horen of uitvoeren (eerder publiceerde ik Morning Has Broken, Fragile, We All Need Some Light).

Omdat het vandaag Wereldlichtjesdag is hierbij mijn uitvoering van 'Vriendelijk licht', een bekend lied uit de rooms-katholieke kerk, uit de GVL-bundel die in onze Jacobuskerk werd gehanteerd. Het lied is geschreven door Huub Oosterhuis (tekst) en Bernard Huijbers (muziek).

In de uitvaart zong het Jacobuskoor dit lied toen Carla en ik de vier kaarsen aanstaken bij Joshua’s kistje om hem daarmee in het licht te zetten. Dat is het symbool dat we vertrouwen hebben dat Joshua mag zijn in het vriendelijke, veilige, tedere en warme licht van God. De tekst van het lied is ook een vraag om de steun van God.

Ik heb voor het lied een (koor)arrangement geschreven en heb – zoals altijd in mijn Tribute to Joshua – alle partijen ook zelf uitgevoerd.
Om te luisteren naar het nummer klik je op de paarse knop in de player hieronder.

Dankbaar dankjewel

In ‘There’s No Place’ schreef ik over mijn verdriet over dat er – schijnbaar – geen plaats was voor Joshua. Toch is er ook een andere kant. Want wat werken er toch bijzondere mensen in de zorg! We zijn dankbaar voor wat mensen – professionals en vrijwilligers – voor hem gedaan hebben om hem te helpen bij al zijn drempels en beperkingen. Niets was eenvoudig voor hem, niet zo eenvoudig als het bij andere kinderen min of meer automatisch gaat bij hun ontwikkeling. Na zijn geboorte werd er al gekeken naar de mogelijkheden van zijn handen en voeten, was er aandacht voor hoe hij kon drinken uit een flesje (met speciale speen) en met een gehemelteplaatje. Fysiotherapie om zijn motoriek te stimuleren: te leren omrollen, kruipen, staan en lopen. Logopedie om goed te leren slikken en praten. Kinderartsen, orthodontist, kno-arts en andere specialisten. De medewerksters van de speciale kinderopvang en van de therapeutische groep, de vrijwilligster die elke zaterdag trouw met hem kwam spelen om hem te stimuleren in zijn ontwikkeling.
We zijn dankbaar voor alles wat jullie voor Joshua gedaan hebben, gewoon omdat hij een jongetje was die het nodig had. Dankbaar voor al jullie kennis, inzet, vaardigheden, verzorging, geduld, voor alles wat jullie voor hem – en ons - gedaan en bedacht hebben, tot en met de liedjes tijdens zijn uitvaart. Dat kan je alleen doen als je het vanuit je binnenste zélf graag wilt. Uit liefde voor een ander dus. En dat maakt het heel bijzonder. Een welgemeend dankjewel daarvoor.
De tekst kun je hier lezen; om te luisteren naar het nummer klik je op de paarse knop in de player hieronder.

Behoefte aan licht

Toen we de liedjes selecteerden voor zijn uitvaart, schoot deze al snel bij me binnen. Niet alleen omdat het een nummer van één van mijn favoriete bands is – Transatlantic – en geschreven door één van mijn muzikale helden (Neal Morse). Maar zeker ook vanwege de hartenkreet die erin zit. Want we zaten in een donkere periode, en wisten dat ook de nabije toekomst er donker uit zou zien voor ons. We hadden behoefte aan licht, warmte en troost, van God en van de mensen om ons heen. Dat blijkt ook duidelijk uit het refrein.
Maar uit de coupletten kun je ook nog een andere boodschap lezen. Een boodschap, die ons zou kunnen helpen de pijn en het verdriet te kunnen dragen. Hoe naar de omstandigheden ook kunnen zijn, wacht niet af, doe iets. Laat je niet het slachtoffer worden van wat er met je gebeurd is. Geef het niet op. Wees geen stier die in de arena radeloos rondjes rent tot de genadeklap valt. Ze zijn de film nog aan het draaien en je kunt daarin nog steeds een rol spelen!
Het mag nu donker zijn, maar de zon zal eens schijnen, zoals ze eerder geschenen heeft.
De tekst kun je hier lezen; om te luisteren naar het nummer klik je op de paarse knop in de player hieronder.

Als er geen plaats voor je is...

Eigenlijk waren we constant bezig goede zorg en een plek voor Joshua te krijgen. We wisten natuurlijk wel dat er wat met hem aan de hand was, maar we wilden alles zo gewoon mogelijk. Maar we liepen vaak tegen onmogelijkheden aan.
Zo gaven we hem op bij een reguliere kinderopvang. De leiding beweerde dat zijn schisis – waardoor de voeding wat anders ging en langer duurde – en zijn achterblijvende motoriek geen probleem was. Voor één leidster, die toevallig ook verpleegkundige was, klopte dat ook, maar toen ze op vakantie was, werd het wel een probleem. Hij kostte gewoon te veel tijd. Joshua moest daar dus weg. Gelukkig vonden we een gespecialiseerde kinderopvang, waar hij tot het einde liefdevol ontvangen werd.
Ook vonden we een plek voor hem waar hij mentaal en motorisch intensief gestimuleerd werd, vaak één op één. De hulpverleners waren fantastisch, hij maakte mooie vorderingen en had het ook erg naar zijn zin. Maar omdat hij 4 jaar werd, moest hij daar vanaf. Hij mocht ook niet even blijven, totdat we een goede vervolgplek hadden gevonden. Een kind van die leeftijd moet naar school, maar daarvoor kwam hij niet in aanmerking en er was geen goede plek waar hij wel in zijn ontwikkeling gestimuleerd zou worden.
Als ouders voel je je erg in de steek gelaten. Het is vreselijk als je steeds maar te horen krijgt dat je kind weg moet, opgeruimd als het ware. Een beetje wrang, maar ik heb de concrete verwijzer voor ‘opruimen’ in het liedje verwerkt.
Zou hij gedacht hebben: “Er is geen plek voor me. Misschien is het beter dat ik maar wegga.”
Daar gaat ‘There’s No Place’ over. Klik op de paarse knop in de player hieronder om naar het liedje te luisteren. Wil je de tekst lezen? Klik dan hier.