Kwetsbaar

Gelukkig sta je er normaal gesproken niet steeds bij stil: hoe kwetsbaar het lichaam en leven van de mens is. Een gezond lichaam dat zonder voortekenen plotseling iets gaat mankeren. Zoals Joshua opeens zeer hoge koorts kreeg.  Eén van de mooiste liedjes over kwetsbaarheid die ik ken, is ‘Fragile’ van Sting. Om de kwetsbaarheid van Joshua tot uitdrukking te brengen, vonden we het gepast dit lied tijdens de uitvaart ten gehore te brengen. Op ons verzoek hebben René van der Horst en Marijke van der Ouderaa, beiden toenmalig van Popkoor Zuilen waarin ik toen ook zong, een mooie, aangepaste versie vertolkt: de tekst van de coupletten hebben we achterwege gelaten, omdat deze niet toepasselijk waren. De tekst van het refrein des te meer. Ze zeggen weleens als er sprake is van verdriet en het regent dat de hemel huilt. Sting zingt ook dat de regen als tranen van een ster vallen, tranen om hoe kwetsbaar we zijn. Bij aanvang van de uitvaart van Joshua, nu bijna 11 jaar geleden, regende het ook. Alsof de hemel ook huilde. Hierbij mijn versie. De (aangepaste) tekst vind je hier.

Als je je belofte niet kunt houden

Als je kind geboren wordt, is het je plicht als ouder het te beschermen tegen alle gevaren van het leven. Dat is dan ook wat we Joshua beloofden. We waren blij dat we voor hem mochten zorgen en wilden hem beschermen. Die belofte zetten we ook op zijn geboortekaartje. Die belofte komt ook aan bod in eerdere liedjes die ik schreef: Sent to Us, On the Day You Were Born en Slipped Away. Omdat Joshua extra kwetsbaar was en niet kon praten, werd die belofte nog groter. Natuurlijk kenden we hem goed, konden we hem ‘lezen’ en wisten wat hij voelde en wilde. En natuurlijk wil je het beste voor je kind en wil je het vrijwaren van gevaren. Maar je beseft niet dat er altijd wat kan gebeuren, iets wat buiten je macht ligt. En als er dan iets gebeurt, doe je het uiterste om je kind te helpen. En dan besef je dat je je kind niet altijd tegen alles kunt beschermen. Niemand kan dat. Het gevoel van machteloosheid – dat je verder niets kunt doen om je kind te helpen, te redden - is onbeschrijfelijk. Dat heb ik eerder al willen uitdrukken in Tipota. Je hebt gefaald, je hebt je belofte niet kunnen houden. En dan ga je jezelf verwijten maken: wat als… Gevoelens van schuld (dat komt ook aan bod in The Art of Letting Go) en wroeging. Gelukkig zijn er dan ook stemmen die ervoor zorgen dat je niet gek wordt. Maar je kunt het ook niet meer ‘goedmaken'. Dan kun je alleen nog maar vragen om vergeving.  Dat is waar ‘I’m So Sorry’ over gaat. Het lied kun je beluisteren door op de paarse knop hieronder te klikken. De tekst kun je hier lezen.

Ode aan het leven

Sommige liedjes zijn onlosmakelijk met Joshua verbonden. Ik neem graag mijn eigen versie van die nummers op. Eén daarvan is Morning Has Broken van Cat Stevens.