Een lied dat nooit eindigt

De bedoeling van deze ode aan Joshua is dat ik zelf liedjes schrijf over zijn leven, zijn sterven en de periode van rouw na zijn overlijden. Maar soms loop je tegen een bestaand liedje aan waarvan de tekst precies uitdrukt waar je op dat moment mee bezig bent. 

In mijn vorige blog schreef ik al dat liefde oneindig is. Toen stuitte ik op een lied dat ik als tenor in het jongerenkoor van mijn kerk (de toenmalige Verrijzenis van Christus in Nijmegen) zong: ‘Love Is a Song’. We zongen het vierstemmig a capella en ik vond het toen al prachtig. Ook dit lied bezingt de oneindigheid van liefde. Ik besloot het op te nemen in die a capella-versie.

Lange tijd wist ik niet wat de herkomst van het lied was. Het blijkt de titelsong te zijn van de animatiefilm ‘Bambi’  van Walt Disney uit 1942 (!). De tekst is van Larry Morey, de muziek van Frank Churchill. Overigens ook geen idee wie het vocaal arrangement heeft geschreven, dat stond niet vermeld op de bladmuziek, maar ik neem aan een van de dirigenten van het jongerenkoor.

Het lijkt me passend mijn versie van dit lied op World Wide Candle Lighting te publiceren. Het licht, de liefde gaat door…

P.S. Als u benieuwd bent naar het origineel, klik dan hier.

Loslaten (1)

Elke ouder moet zijn kind loslaten, vroeger of later. Het gaat ook stukje bij beetje, bijvoorbeeld als je je kind voor een dag of twee in de week naar de kinderopvang brengt. Je bent dan niet de hele tijd meer bij elkaar.

Loslaten gaat ook over het bijstellen van je verwachtingen. Voordat je kind geboren is, droom je van zijn toekomst, dat hij later naar de universiteit gaat. Naarmate je je kind leert kennen, stel je je verwachtingen bij. Zo ook wij. Ook wij deden onze stapjes van loslaten, dat je kind niet meer de hele tijd bij je is, zij het ook vaak gedwongen door de situatie.

Het ultieme loslaten van je kind, wat de meeste ouders gelukkig niet mee hoeven te maken, ging voor ons wel plotseling en heel snel, maar ook stukje bij beetje. Ook rond zijn sterven en begrafenis waren er stadia van loslaten en afscheid nemen. Deze processen beschrijf ik in het lied ‘Had to Let You Go’.

Toch laat je je als ouder je kind nooit helemaal los. Normaal gesproken al niet, als het kind volwassen wordt en het huis verlaat. Ook dan blijft het altijd je kind. Maar ook als je gescheiden wordt door de dood, blijft het kind altijd een onderdeel van je, het blijft in je hart. De liefde voor je kind is blijvend, ook al is het er niet meer.

De tekst van het lied vind je hier.

Dit lied vormt het eerste deel van het tweeluik ‘Letting Go’. Het tweede deel vind je onder Loslaten (2) The Art of Letting Go (zie 22 maart 2015).

Vlinder

Als je in 'de wereld van overleden kinderen' terecht komt, kun je er op een gegeven moment niet meer omheen: de vlinder.
Sinds mensenheugenis is de vlinder het symbool voor metamorfose, voor een nieuw begin, wedergeboorte, wederopstanding. De levenscyclus van de vlinder - rups, pop, vlinder - symboliseert leven, dood en opstanding. In veel culturen worden vlinders geassocieerd met de dood. Het Griekse woord psyche betekent niet alleen vlinder, maar ook ziel. In de iconografie is de vlinder het symbool voor de ziel die het lichaam verlaat, of voor de opgestane menselijke ziel. Je ziet de vlinder daarom vaak op grafstenen.
De vlinder staat in hoge mate symbool voor een overleden kind. Daar wordt zijn korte leven verbonden met het korte leven van de vlinder; schoonheid wordt tegenover de kwetsbaarheid van het leven gezet. De symboliek maakt dat ik altijd aan Joshua denk als ik in onze tuin een vlinder zie fladderen. Het geeft ook troost: dit leven is slechts een fase, na de dood gaat het leven verder in een andere vorm. De beelden verwerkte ik in Butterfly. De tekst vind je hier.
 

Van deze song heb ik ook een videoclip gemaakt.