Vandaag is het weer Wereldlichtjesdag, een jaar nadat ik mijn eerste liedje in mijn Tribute to Joshua publiceerde. Inmiddels ben ik aan mijn negende lied toe.Natuurlijk mis je je kind ontzettend als het overleden is. Maar op een dag daagde het me dat degene die overleden is jou ook ontzettend moet missen. Je houdt immers heel veel van elkaar en dan wil je dat die ander altijd bij jou is.
Tijdens een bijeenkomst van de VOOK, de Vereniging Ouders van een Overleden Kind, namen we deel aan een workshop, waarbij de workshopleider van tevoren geheimzinnig vertelde dat het een boodschap van ons overleden kind zou opleveren. We deden een soort invuloefening, in de vorm van een brief aan je overleden kind, waarin je onder meer een dierbare herinnering aan je kind moest opschrijven. Toen we klaar waren, vroeg de inleider ons de namen in de aanhef en de ondertekening te verwisselen. Tot mijn ontroering werd mijn brief aan Joshua ineens een brief van Joshua aan mij. Daardoor werd mijn inzicht bevestigd.
De dierbare herinnering die ik in mijn brief beschreef, was dat we samen langs het kanaal fietsten. Nou verzon ik vaak kleine liedjes voor Joshua, om bepaalde handelingen te bevestigen. Zo had ik dus ook een liedje over samen fietsen. Zo kwam ik op het idee de brieven en het fietsliedje aan elkaar te koppelen. Ik gebruikte daarvoor een opname die ik daadwerkelijk tijdens een gezamenlijk fietstochtje met mijn mp3-speler heb opgenomen. Het fietsliedje gaf richting aan de rest van het liedje en een en ander resulteerde in Letters. De tekst vind je hier.
