Hoe lang duurt het nog?

Rouw is een teken dat je lief hebt (gehad). Het verlies en gemis van de geliefde doet verdriet en pijn. Het beïnvloedt je. Er is niets te vinden wat de pijn echt verzacht. De toekomst lijkt grijs. Wie ben je nog zonder diegene die je verloren hebt? En al die tijd blijf je die pijn voelen, het lijkt ondraaglijk. Wordt het ook minder? Wanneer is het over? Wanneer ben ik ‘genezen’, weer heel? Daarover gaat Lord, Have Mercy on Me. De tekst vind je hier.
 

Jouw kind is niet van jou

Als ouder praat je al gauw over ‘mijn kind’. Maar een kind behoort je niet toe, aldus de Libanese dichter Kahlil Gibran in zijn boek De profeet.
Kinderen komen uit je voort en zijn bij je, maar daarom behoren ze je nog niet toe. Het enige dat je voor ze kunt doen, is voor ze te zorgen en ze liefde te geven. Je kunt hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen (want die zijn in het huis van morgen). Je mag ze niet je denkbeelden opleggen, want ze hebben hun eigen gedachten. Tracht ze niet je aan jou gelijk te maken, maar probeer te zijn zoals zij. Dat laatste heeft Jezus natuurlijk ook gezegd.
Op (een deel van) deze tekst componeerde zangeres Astrid Seriese muziek tot het lied ‘On Children’. Ik bewonder Astrid Seriese om haar jazzy, fluwelen stemgeluid en heb haar cd ‘Seriese Live!’, waar ‘On Children’ ook op staat. Het lied heeft me altijd aangesproken, maar toen ik de cd laatst draaide, trof de tekst me ook erg: dat je kind niet van jou is, bood me vreemd genoeg troost.
Het lied werd gebruikt in (en bekend door) de documentaire De kinderen van De Hondsberg (1998) van Roel van Dalen. Dat De Hondsberg een centrum voor verstandelijk gehandicapte kinderen is, legde nog een lijntje naar Joshua.
Ik besloot dus een cover op te nemen van het lied. Mijn versie is gebaseerd op de live-versie van Astrid, maar ik besloot vanwege het ‘aardse’ karakter van de tekst Afrikaanse instrumenten te gebruiken, zoals de marimba, de kalimba en de udu-drum.