Mijn hernieuwde belofte

We wisten van niets. Carla was sneller in verwachting dan we verwacht hadden. De zwangerschap verliep goed. Op de echo die we bij 16 weken kregen, was niets bijzonders te zien. Ook de bevalling - op Tweede Paasdag - ging goed. Carla was super geconcentreerd, 'van de wereld', toen de geboorte zich aandiende. Door de positie die ik als aanstaande vader innam, zag ik als eerste dat er wat aan de hand was. Maar zag ik het wel goed? Een schisis? O.k. Maar wat zie ik aan zijn handjes? En toen ik zijn voetjes zag, was het wel duidelijk. Het is niet goed. Hoe moest ik Carla vertellen dat we een zoon hadden gekregen, die wat mankeerde? Ik voorvoelde dat het moeilijk ging worden, voor ons allemaal. Ik begon te huilen. Met 2 ambulances gingen we naar het ziekenhuis, één voor Joshua en één voor Carla en mij. Joshua werd daar nader onderzocht en kwam in de couveuse te liggen. Daar mocht ik hem voor het eerst vasthouden. En daar won mijn vaderliefde het van mijn verdriet. Ik had hem vooraf al beloofd voor hem te zorgen. Het drong daar tot mij door dat ik hoe dan ook zijn vader was. En ik hernieuwde mijn belofte aan hem dat ik voor hem zou zorgen. Hij had mij nodig, meer dan een gezonde baby, en ik zou er voor hem zijn. We zouden een moeilijke eerste periode doormaken, maar samen zouden we er we doorheen komen. Dat is het onderwerp van het liedje On the Day You Were Born. Klik hier voor de tekst. Klik op de pijl hieronder om het lied te horen.
 

Verlangen

Ik heb al geruime tijd niets meer geschreven voor mijn ode aan Joshua. Nu werd ik wel gegrepen door een bestaande song. Toen bedacht ik me dat ik ook wel een cover kon opnemen, omdat het past in het geheel. En omdat het zo treffend het verlangen uitdrukt.

Ik werd getriggerd door het nummer 'The Road to Babylon' van Manfred Mann's Earthband dat op het album 'The Roaring Silence' (1976) staat. Dat nummer is gebaseerd op het lied 'Babylon' van Don McLean van het album 'American Pie' (1971), dat weer gebaseerd is op de canon 'By the Waters of Babylon' van Philip Hayes en het eerste vers van Psalm 137. Dat beschrijft hoe de Israëlieten verlangen naar hun vaderland, terwijl ze in ballingschap leven in Babylon.
Ik vond het verlangen naar je vaderland een parallel hebben met verlangen naar iemand die er niet meer is. Je wil dáár zijn, maar het is onbereikbaar.
Dit is mijn interpretatie van de versie van Don MacLean, waarbij ik me voorstelde daar in Babylon te zijn. Muzikaal vond ik deze 3-stemmige canon ook een mooie vingeroefening.